Daar ben ik weer!
Jezus, wat is ie snel deze keer! Ik besloot om mezelf maar eens wat actiever te tonen en eens wat recente filmpjes te laten zien!
19 en 20 november (november ja, ook al staat er september in het filmpje.. SORRY!) was er op de universiteit de gakusai, een festival voor en door studenten vol met kraampjes, shows, bands en andere optredens. Deze kraampjes waren meestal van verschillende clubs, die geld probeerde te verdienen om eens gezellig een avondje te gaan drinken met zijn allen. Zo ook mijn club, die een standje had waar gyouza, karaage en kare verkocht werden. Ik, als trots lid van 'Team Gyouza', heb dan ook menig uurtjes doorgebracht met het aan de man brengen van 'gyouza', 'buitenlander-gyouza' of 'lekkerding-gyouza'.
Naast de kraampjes en bandjes waren er ook verscheide andere dingen te beleven. Zo was er een ongelooflijk energiek en opzwepend optreden van de yosakoi-groep, de grote dansgroep waar ook Rens, Aranka en Nadine bij zijn gegaan. Verder heb ik een heel gaaf optreden Taiko, Japanse drum, mogen meemaken. Heel erg gaaf om te zien hoe gedisciplineerd dat eraan toe ging. Heel erg mooi!
En dan toch maar het taart-verhaal. Het kraampje waar je tegen betaling iemand een taart, of eigenlijk alleen slagroom zonder suiker, in zijn/haar gezicht kon gooien werd gerund door een aantal Japanse vrienden van ons. Het kon dus niet uitblijven dat zij er wel even van langs zouden krijgen. Daar staat tegenover dat ik, toen er gevraagd werd wie van de Nederlanders er nog interesse had in een taart, geen nee kon zeggen tegen deze mooie kans. Heb verder wel de hele dag met een hoorn van haar op mijn hoofd gelopen omdat de slagroom zo'n ongelooflijke zooi bleek te zijn dat ik het er niet uit kreeg. En ja, nagestaard wordt je toch wel in Japan, of je nu een buitenlander bent of een buitenlander met zijn haren in een harde pijl naar boven.
Na de tweede dag gakusai was het dan eindelijk zover. Gezellig uit drinken/karaoke zingen met mijn clubje van de opbrengsten van twee dagen harde arbeid. Het was de eerste keer dat ik samen met alleen maar Japanners uit ging, dus het beloofde erg interessant en leuk te worden! En die belofte is het nagekomen! Mijn God, wat worden Japanners toch andere mensen als ze alcohol in de buurt hebben. En ja, daar hoeven ze het inderdaad alleen maar voor in de buurt te hebben, drinken is niet perse nodig. Kijken naar hoe je aanvoerder van een serieuze, zorgzame leider verandert in een dronken student die je vage seksuele woorden aan het leren is, was erg interessant om te zien. Maar alleen vanuit een universitaire onderzoeksfunctie natuurlijk ;).
Haha, nee, toen de Japanners eenmaal door kregen dat er toch wel een groot verschil in alcoholtolerantie zat tussen mij en de rest moest ik me toch maar eens gaan bewijzen. Het eindigde dus in een ongelooflijk dronken lalfestijn vol karaoke, slappe verhalen en een oneindige hoeveelheid high-fives. Of tenminste, dat is het gevoel dat me is bijgebleven. Ik weet het ook niet helemaal zeker meer. Ik weet wel dat ik op de terugweg maar gewoon ben gaan lopen zonder erover na te denken waar ik in hemelsnaam naartoe ging en finaal de verkeerde kant opgegaan ben, wat resulteerde in een terugreis van waarschijnlijk wel een uur langer dan nodig was. Maar het was het waard!
De beelden die overigens in het filmpje te zien zijn, zijn niet op chronologische volgorde :P Het is een beetje een mix van wat er op dag 1 en dag 2 gebeurde.
Maarja, dat was het weer voor deze aflevering van Jeroen in Nagasaki (ooh, wat klinkt dat kut, dat doe ik echt nooit meer XD). Ik spreek jullie vast en zeker heel snel. Ik ben 's avonds (die van mij dan) vaak op Skype en zal ook mijn best doen dat zo te houden.
Groetjes en kusjes,
mis jullie (al een beetje)
Jeroen
PS: Blijf reacties achterlaten alstublieft!!
maandag 22 november 2010
vrijdag 19 november 2010
Aaah, internet! De vrijheid die je in een keer hebt als je de hele avond op je stoel kan blijven zitten, iedereen zijn Facebook updates kan lezen, YouTube-filmpjes kan kijken en je kamer niet meer uit hoeft te komen! Dit is het echte leven! Nu ben ik pas in Japan!
Maar, om eerlijk te zijn, het werd wel eens tijd om al dat materiaal dat ik had maar eens bij elkaar te vegen en weer wat filmpjes online te gooien. Dus ik besloot om alles wat ik tot nu toe had maar weer te bewerken en iedereen weer blij te maken met wat beeldmateriaal uit Japan.
Dus, ook al zijn ze oud en ben ik nog dat jonge hondje dat ik was toen ik hier al die tijd geleden aankwam, ik hoop dat ze nog steeds vermakelijk zijn!
Het eerste filmpje, de haven dus. Nog steeds mijn favoriete plekje hier in Nagasaki. Ook nu het hier al redelijk herfst/winter begint te worden. Jazeker, ik heb mijn winterjas al weer eens een keertje aan moeten doen. Oké, wel even afkloppen.. Het is maar bij een keertje gebleven, en zo koud was het toen niet.
Maarja, dit is dus de haven waar ik zo verliefd op ben geworden! Ben benieuwd hoe die eruit ziet als het winter is. Zoals je ziet was het toen het filmpje geschoten werd nog lekker warm, maar dat is nu zeker niet meer het geval!
En dan, het interessantere tweede filmpje. Sinds dat ik hier ben, heeft de universiteit als 2 échte uitstapjes voor ons geregeld. De eerste was naar Unzen en Shimabara. Zoals te zien op het filmpje is Unzen vooral beroemd om zijn nog levende vulkaan en het stadje dat er door verwoest is in 1991. Heel indrukwekkend om te zien hoe alle gebouwen half bedolven zijn onder puin, maar verder nog goed bewaard zijn.
En wat misschien nog wel het allerbeste aan het hele bezoekje aan Unzen was, was het bezoek aan de onsen (温泉）, de natuurlijke baden waar Japan ondermeer bekend om staat. Ze verschillen toch wel wat van de Nederlandse sauna´s, maar zijn ongelooflijk relaxt! Zeker het openlucht bad was zooooo lekker ontspannend! Dit is zeker iets wat ik vaker ga doen!
Het bezoekje aan het Shimabara kasteel was ook erg gaaf. Het was voor mij de eerste keer om zo´n oud Japans kasteel te zien en hoewel die van Shimabara niet de meest indrukwekkende is, vond ik het toch erg gaaf om er even naar binnen te lopen en te zien hoe zo´n kasteel er nu uitziet. Jammer genoeg mocht er binnen niet gefilmd worden, maar er stonden veel oude Japanse gebruiksvoorwerpen, samuraipakken, katana´s en schilderingen.
Nou, ik heb weer internet dus hoop dat het voor mij nu makkelijker wordt om iets te filmen en meteen de dezelfde dag het even te bewerken en op internet te zetten. Het zou in ieder geval motiverender moeten zijn dan een berg filmpjes op te laten stapelen zoals wat ik nu heb moeten doen.
Maar ik ga weer eens lekker slapen! Ik spreek jullie allemaal snel weer!
Kusjes,
Jeroen
Maar, om eerlijk te zijn, het werd wel eens tijd om al dat materiaal dat ik had maar eens bij elkaar te vegen en weer wat filmpjes online te gooien. Dus ik besloot om alles wat ik tot nu toe had maar weer te bewerken en iedereen weer blij te maken met wat beeldmateriaal uit Japan.
Dus, ook al zijn ze oud en ben ik nog dat jonge hondje dat ik was toen ik hier al die tijd geleden aankwam, ik hoop dat ze nog steeds vermakelijk zijn!
Het eerste filmpje, de haven dus. Nog steeds mijn favoriete plekje hier in Nagasaki. Ook nu het hier al redelijk herfst/winter begint te worden. Jazeker, ik heb mijn winterjas al weer eens een keertje aan moeten doen. Oké, wel even afkloppen.. Het is maar bij een keertje gebleven, en zo koud was het toen niet.
Maarja, dit is dus de haven waar ik zo verliefd op ben geworden! Ben benieuwd hoe die eruit ziet als het winter is. Zoals je ziet was het toen het filmpje geschoten werd nog lekker warm, maar dat is nu zeker niet meer het geval!
En dan, het interessantere tweede filmpje. Sinds dat ik hier ben, heeft de universiteit als 2 échte uitstapjes voor ons geregeld. De eerste was naar Unzen en Shimabara. Zoals te zien op het filmpje is Unzen vooral beroemd om zijn nog levende vulkaan en het stadje dat er door verwoest is in 1991. Heel indrukwekkend om te zien hoe alle gebouwen half bedolven zijn onder puin, maar verder nog goed bewaard zijn.
En wat misschien nog wel het allerbeste aan het hele bezoekje aan Unzen was, was het bezoek aan de onsen (温泉）, de natuurlijke baden waar Japan ondermeer bekend om staat. Ze verschillen toch wel wat van de Nederlandse sauna´s, maar zijn ongelooflijk relaxt! Zeker het openlucht bad was zooooo lekker ontspannend! Dit is zeker iets wat ik vaker ga doen!
Het bezoekje aan het Shimabara kasteel was ook erg gaaf. Het was voor mij de eerste keer om zo´n oud Japans kasteel te zien en hoewel die van Shimabara niet de meest indrukwekkende is, vond ik het toch erg gaaf om er even naar binnen te lopen en te zien hoe zo´n kasteel er nu uitziet. Jammer genoeg mocht er binnen niet gefilmd worden, maar er stonden veel oude Japanse gebruiksvoorwerpen, samuraipakken, katana´s en schilderingen.
Nou, ik heb weer internet dus hoop dat het voor mij nu makkelijker wordt om iets te filmen en meteen de dezelfde dag het even te bewerken en op internet te zetten. Het zou in ieder geval motiverender moeten zijn dan een berg filmpjes op te laten stapelen zoals wat ik nu heb moeten doen.
Maar ik ga weer eens lekker slapen! Ik spreek jullie allemaal snel weer!
Kusjes,
Jeroen
dinsdag 26 oktober 2010
A Uuman Is Throwing Dust
Misschien ben ik toch te lui om een blog bij te houden.
Het heeft weer te lang op zich laten wachten, maar zal nu toch maar mijn belevenissen weer op internet zetten! Weer geen filmpjes deze keer. Heb nog steeds geen internet en ook al wordt er aan gewerkt, het laat nog wel even op zich wachten. Ik ben nog wel dingen aan het filmen, dus als het internet er is, zal ik wel heeeel veel tegelijk op internet zetten. Dus plan maar vast een popcornavondje!
Om een lang verhaal kort te maken; het echte leven in Nagasaki is al lekker aan de gang. Daarmee bedoel ik dat het vakantiegevoel er op het moment al af is en de dagen van huiswerk, sporten en regelmaat weer begonnen zijn. Oke, toch even afkloppen. Ik kan het niet echt huiswerk noemen. En de lessen zijn nog steeds niet echt moeilijk. Maar het is ook wel leuk om in de klas te slapen, zo af en toe op te kijken om het juiste antwoord te geven om vervolgens weer door te gaan met kanji oefenen, nutteloze Chinese zinnen te leren (ik kan nu al vragen of iemand mijn vader is, aan iemand vertellen dat ie mooie bananen/borsten/schoenen heeft en iemand waarschuwen dat er een panda aankomt) of de Chinees naast me uit te leggen waar het over gaat. Verder blijft het wel leuk om opstellen te schrijven in het Japans. Niet alleen omdat je dan toch jezelf van je beste kant wil laten zien qua grammatica, soms ook om lekker poetisch met de taal aan de slag te gaan (tja, met het niveau van mijn lessen moet je de uitdaging soms toch maar in originaliteit zoeken).
En ik heb nu toch echt een baantje gekregen! Ik ben officieel een docent Engels! Jeroen-sensei... Dat klinkt nog niet heel erg verkeerd, al zeg ik het zelf! Ik geef nu een dame van in de 30 les, maar dat is maar 1 keer in de 2 weken. Ik hoop dus snel mijn harem uit te breiden! Het is heel erg gaaf om te doen en zeker goed voor mijn Japans! En zo'n extra zakcentje is toch ook niet ongewenst! En het is stiekem ook wel leuk om zinnen te verbeteren als 'a uuman is throwing dust'.
En om nog even over wat langer geleden te spreken; vorige week heb ik een presentatie mogen doen over Nederland op een Japanse basisschool. Dat was echt ongelooflijk gaaf om te doen. In het begin wel even slikken, want we hadden met zijn 3-en een presentatie voorbereid en het bleek toen we daar aankwamen dat we individueel de volledige presentatie moesten doen. Dat werd dus een hoop improvisatie! Maar het was het dubbel en dwars waard. De kinderen waren zo enthousiast en lief! We werden helemaal in de watten gelegd en de middag begon met allemaal presentaties over Japan die de basisschoolleerlingen aan ons gaven. Ik heb zelfs mooie souveniers mee mogen nemen! En op zich maakte het daarna ook niet uit wat je over je eigen land zei. Alles was goed en interessant en leuk. En het is ook wel erg gaaf om een hele klas kleine Japannertjes in koor 'boerenkool' en 'stroopwafel' te horen zeggen!
Ook ben ik bij de volleybalclub gegaan. Hoewel ik eerst bij de gitaarclub wilde, ben ik toch maar van dat idee afgestapt. Ik vind de verplichte 600 euro voor een gitaar toch wel een beetje duur. Het leek me dus maar beter, ook om de drempel te verlagen, om bij een clubje te gaan waar ik al een beetje verstand van heb. En als we dan over sport praten, kom je al snel bij volleybal uit! Zo ben ik nu alleen de gaijin (buitenlander) in plaats van de gaijin die ook nog eens niks kan van het clubje waar hij bij is gegaan.
Het is een clubje waarbij we 2 keer in de week (woensdag en zaterdag) met zijn alle 3 uur lang wedstrijdjes spelen. Oke, niet echt 3 uur lang. De tijd wordt opgedeeld in helften. Een voor de jongens, en een voor de meisjes. Zo heb ik ook nog tijd om te praten met iedereen! Het is heel relaxt, zonder verplichtingen en niks moet. Precies wat ik zocht dus!
En het weer begint eindelijk een beetje af te nemen! Heel plotseling ook! Het is van heel erg warm naar nat en koud gegaan. De herfst heeft ook hier eindelijk zijn intocht gedaan! Brrr, toch maar tijd om die jas eens een keer uit de kast te halen!
En ik heb een telefoon gekocht! Het is dezelfde als iedereen heeft (alleen is die van mij mooi lichtblauw). Ik ben nu dus ook via mijn telefoon te mailen (in Japan werkt het sms-systeem als een e-mailsysteen. Iedereen krijgt dus bij zijn telefoon ook een eigen e-mailadres. Deze is ook via de normale computer te mailen). Ik ben nu te bereiken op eindbaas@softbank.ne.jp :)
Verder blijft het programma hier spannend! Donderdag hebben we een uitwisseling met een Japanse middelbare school. Zaterdag gaan we op expeditie naar Unzen en t stadje Shimabara, wat een belangrijke plek was in de Japanse geschiedenis. Volgende week zaterdag gaan we naar het Peacepark en het atoombommuzeum. Daar heb ik al erg veel zin in! Vind de Tweede Wereldoorlog vanuit Japans perspectief heel erg interessant, dus ben erg benieuwd! We krijgen daar namelijk ook informatie van iemand die de atoomexplosie heeft meegemaakt en overleefd!
En last but not least, ik heb gelukkig nog niet het gevoel dat ik naar huis wil! Ik spreek genoeg Japans om me te redden hier, dus het is niet zo dat ik me helemaal lost in translation voel. En ik ben hier met hele leuke mensen hier. Ik ga hier naar school en ik woon hier. Dat is eigenlijk het overheersende gevoel. Blijkbaar heb ik niet zo'n moeite met settelen op een andere plek. En dat is waarschijnlijk ook wel goed ook! XD
Zo, dit bericht is toch wel iets langer geworden dan ik had gedacht. Ik hoop in ieder geval dat niemand in slaap gevallen is in de tussentijd! Ik ga er nu in ieder geval weer vandoor, want ik heb nog wat informatie aan te horen over de toekomstige uitstapjes en moet daarna weer terug naar de telefoonwinkel. Ik werd gister namelijk opgebeld door de man die me mijn telefoon verkocht had. Hij was vergeten mij een adapter te verkopen (die koop je hier om een of andere reden apart).
Tot snel weer!
En blijf reageren! Ik vind het nog steeds leuk om te zien wie dit allemaal leest!
Groetjes en kusjes
Jeroen
Het heeft weer te lang op zich laten wachten, maar zal nu toch maar mijn belevenissen weer op internet zetten! Weer geen filmpjes deze keer. Heb nog steeds geen internet en ook al wordt er aan gewerkt, het laat nog wel even op zich wachten. Ik ben nog wel dingen aan het filmen, dus als het internet er is, zal ik wel heeeel veel tegelijk op internet zetten. Dus plan maar vast een popcornavondje!
Om een lang verhaal kort te maken; het echte leven in Nagasaki is al lekker aan de gang. Daarmee bedoel ik dat het vakantiegevoel er op het moment al af is en de dagen van huiswerk, sporten en regelmaat weer begonnen zijn. Oke, toch even afkloppen. Ik kan het niet echt huiswerk noemen. En de lessen zijn nog steeds niet echt moeilijk. Maar het is ook wel leuk om in de klas te slapen, zo af en toe op te kijken om het juiste antwoord te geven om vervolgens weer door te gaan met kanji oefenen, nutteloze Chinese zinnen te leren (ik kan nu al vragen of iemand mijn vader is, aan iemand vertellen dat ie mooie bananen/borsten/schoenen heeft en iemand waarschuwen dat er een panda aankomt) of de Chinees naast me uit te leggen waar het over gaat. Verder blijft het wel leuk om opstellen te schrijven in het Japans. Niet alleen omdat je dan toch jezelf van je beste kant wil laten zien qua grammatica, soms ook om lekker poetisch met de taal aan de slag te gaan (tja, met het niveau van mijn lessen moet je de uitdaging soms toch maar in originaliteit zoeken).
En ik heb nu toch echt een baantje gekregen! Ik ben officieel een docent Engels! Jeroen-sensei... Dat klinkt nog niet heel erg verkeerd, al zeg ik het zelf! Ik geef nu een dame van in de 30 les, maar dat is maar 1 keer in de 2 weken. Ik hoop dus snel mijn harem uit te breiden! Het is heel erg gaaf om te doen en zeker goed voor mijn Japans! En zo'n extra zakcentje is toch ook niet ongewenst! En het is stiekem ook wel leuk om zinnen te verbeteren als 'a uuman is throwing dust'.
En om nog even over wat langer geleden te spreken; vorige week heb ik een presentatie mogen doen over Nederland op een Japanse basisschool. Dat was echt ongelooflijk gaaf om te doen. In het begin wel even slikken, want we hadden met zijn 3-en een presentatie voorbereid en het bleek toen we daar aankwamen dat we individueel de volledige presentatie moesten doen. Dat werd dus een hoop improvisatie! Maar het was het dubbel en dwars waard. De kinderen waren zo enthousiast en lief! We werden helemaal in de watten gelegd en de middag begon met allemaal presentaties over Japan die de basisschoolleerlingen aan ons gaven. Ik heb zelfs mooie souveniers mee mogen nemen! En op zich maakte het daarna ook niet uit wat je over je eigen land zei. Alles was goed en interessant en leuk. En het is ook wel erg gaaf om een hele klas kleine Japannertjes in koor 'boerenkool' en 'stroopwafel' te horen zeggen!
Ook ben ik bij de volleybalclub gegaan. Hoewel ik eerst bij de gitaarclub wilde, ben ik toch maar van dat idee afgestapt. Ik vind de verplichte 600 euro voor een gitaar toch wel een beetje duur. Het leek me dus maar beter, ook om de drempel te verlagen, om bij een clubje te gaan waar ik al een beetje verstand van heb. En als we dan over sport praten, kom je al snel bij volleybal uit! Zo ben ik nu alleen de gaijin (buitenlander) in plaats van de gaijin die ook nog eens niks kan van het clubje waar hij bij is gegaan.
Het is een clubje waarbij we 2 keer in de week (woensdag en zaterdag) met zijn alle 3 uur lang wedstrijdjes spelen. Oke, niet echt 3 uur lang. De tijd wordt opgedeeld in helften. Een voor de jongens, en een voor de meisjes. Zo heb ik ook nog tijd om te praten met iedereen! Het is heel relaxt, zonder verplichtingen en niks moet. Precies wat ik zocht dus!
En het weer begint eindelijk een beetje af te nemen! Heel plotseling ook! Het is van heel erg warm naar nat en koud gegaan. De herfst heeft ook hier eindelijk zijn intocht gedaan! Brrr, toch maar tijd om die jas eens een keer uit de kast te halen!
En ik heb een telefoon gekocht! Het is dezelfde als iedereen heeft (alleen is die van mij mooi lichtblauw). Ik ben nu dus ook via mijn telefoon te mailen (in Japan werkt het sms-systeem als een e-mailsysteen. Iedereen krijgt dus bij zijn telefoon ook een eigen e-mailadres. Deze is ook via de normale computer te mailen). Ik ben nu te bereiken op eindbaas@softbank.ne.jp :)
Verder blijft het programma hier spannend! Donderdag hebben we een uitwisseling met een Japanse middelbare school. Zaterdag gaan we op expeditie naar Unzen en t stadje Shimabara, wat een belangrijke plek was in de Japanse geschiedenis. Volgende week zaterdag gaan we naar het Peacepark en het atoombommuzeum. Daar heb ik al erg veel zin in! Vind de Tweede Wereldoorlog vanuit Japans perspectief heel erg interessant, dus ben erg benieuwd! We krijgen daar namelijk ook informatie van iemand die de atoomexplosie heeft meegemaakt en overleefd!
En last but not least, ik heb gelukkig nog niet het gevoel dat ik naar huis wil! Ik spreek genoeg Japans om me te redden hier, dus het is niet zo dat ik me helemaal lost in translation voel. En ik ben hier met hele leuke mensen hier. Ik ga hier naar school en ik woon hier. Dat is eigenlijk het overheersende gevoel. Blijkbaar heb ik niet zo'n moeite met settelen op een andere plek. En dat is waarschijnlijk ook wel goed ook! XD
Zo, dit bericht is toch wel iets langer geworden dan ik had gedacht. Ik hoop in ieder geval dat niemand in slaap gevallen is in de tussentijd! Ik ga er nu in ieder geval weer vandoor, want ik heb nog wat informatie aan te horen over de toekomstige uitstapjes en moet daarna weer terug naar de telefoonwinkel. Ik werd gister namelijk opgebeld door de man die me mijn telefoon verkocht had. Hij was vergeten mij een adapter te verkopen (die koop je hier om een of andere reden apart).
Tot snel weer!
En blijf reageren! Ik vind het nog steeds leuk om te zien wie dit allemaal leest!
Groetjes en kusjes
Jeroen
zondag 10 oktober 2010
Revenge of the Nerds - Tokyo Style
ER IS WEER EEN NIEUWE VIDEO! ECHT WAAR? JA, ECHT WAAR! IK KAN HET NIET GELOVEN! NEE, IK OOK NIET!
Maar toch is 't zo, dames en heren. Oké, toegegeven. De video gaat over dag 4 en dag 5 van mijn wonderlijke reis door dit magistrale land en ik zit op het moment van typen toch wel al op dag 17. Desalniettemin, deze video lag al zo lang te wachten en ik heb nu eindelijk het moment gevonden om hem dan toch maar op internet te zetten.
WOUT, DEZE IS SPECIAAL VOOR JOU!
Het viel me trouwens achteraf op dat het enige dat Hasumi zegt in het filmpje is haar eigen naam. Ze kan ook andere dingen zeggen! En dan nog iets dat ik heel erg typisch vond: let even op het achtergrondmuziekje dat er draait als Ernst zijn 'te grote schoenen' aan heeft. Haha, het zo ongelooflijk typische muziekje heeft ook Azië zelf getroffen! Ik vraag me af of de Chinese restaurants in Nederland dan toch authentieker zijn dan ik altijd gedacht heb...
De Book-Off store waar we geweest zijn was trouwens echt een heiligdom als het gaat om tweedehands boeken, films, muziek en games. Ik heb nog nooit zoveel nostalgische gevoelens gehad als in die winkel! Overigens, het valt me op dat in Japan sowieso heel veel oude cd's nog gewoon in de winkel liggen! Ik noem een Hybrid Theory van Linkin Park, of oude Sum 41 cd's.
En de ietwat ongezonde okonomiyaki is toch nog steeds mijn favoriete Japanse gerecht! En dan was de okonimiyaki uit het filmpje ook nog kimchi okonomiyaki! Om nom nom nom nom!
Oke, genoeg nostalgie. Laten we het weer over het heden hebben. Het is nu zondagmiddag en ik zit hier lekker in de lobby te genieten van mijn internet. Het zonnetje schijnt, dus de kans is groot dat ik vandaag nog wel lekker naar buiten ga. Vanavond hebben we een welkomstfeestje van alle nieuwe internationale studenten (georganiseerd door o.a. Jin). Ook de mentoren komen!
Met die mentoren zijn we gister naar het Kunchi festival geweest. Dit festival staat in het teken van de handelsrelaties die Nagasaki met vooral China en Portugal gehad heeft (verbeter me indien nodig XD) en tijdens dit festival staat het hele centrum vol met kraampjes vol met allerlei lekkernijen en is er zelfs de mogelijkheid naar heeeele kleine schildpadden te vissen (die je, mits het je lukt er een te vangen, ook mee naar huis mag nemen).
Ook zijn er overal authentiek Japanse optredens te bewonderen. Denk aan dansende geisha's, door de straten 'vliegende' draken en grote boten die door de straten gedragen worden. Vaak werd dit alles begeleid door typisch Japanse Taiko-drummuziek! Echt een heel erg gaaf festival. Overigens, ik denk dat op dit moment mijn favoriete plek in Nagasaki toch wel de haven is. Wat was het ongelooflijk gaaf om zittend aan de kade van het uitzicht te genieten!
Jammer dat we pas in de middag konden gaan, want de ochtend was volgepland door de universiteit. Zij vonden het belangrijk dat we nog wat regels te horen kregen over 'hoe veilig te leven in Japan' en 'hoe zet je je vuilnis buiten in Japan'. Ach, het was een mooi moment om je slaaptekort in te halen.
De avond was gevuld met vooral veel alcohol en vrolijkheden. Damn, eigenlijk toch wel jammer dat ik mijn camera niet heb meegenomen. Aranka had dat overigens wel, dus de kans bestaat dat er op haar blog filmpjes komen te staan. Anders ben ik natuurlijk graag bereid ze van haar te stelen. Houd het dus in de gaten!
En nu dan toch 'slecht' nieuws! We hebben gister te horen gekregen dat we nog maar anderhalve week internet in de lobby hebben. Er wordt wel gewerkt aan een dealtje om op je kamer internet te krijgen, maar daar moeten we nog wel even op wachten! Ik kan dus nog niet beloven hoe vaak er filmpjes op internet verschijnen in de nabije toekomst...
Maar ik denk dat ik weer het zonnetje op ga zoeken.
Groetjes en kusjes en knuffels uit Japan!
Jeroen
PS: Blijf commenten! Ik vind het leuk om te zien wie er allemaal mijn filmpjes ziet en mijn berichten leest!
Maar toch is 't zo, dames en heren. Oké, toegegeven. De video gaat over dag 4 en dag 5 van mijn wonderlijke reis door dit magistrale land en ik zit op het moment van typen toch wel al op dag 17. Desalniettemin, deze video lag al zo lang te wachten en ik heb nu eindelijk het moment gevonden om hem dan toch maar op internet te zetten.
WOUT, DEZE IS SPECIAAL VOOR JOU!
Het viel me trouwens achteraf op dat het enige dat Hasumi zegt in het filmpje is haar eigen naam. Ze kan ook andere dingen zeggen! En dan nog iets dat ik heel erg typisch vond: let even op het achtergrondmuziekje dat er draait als Ernst zijn 'te grote schoenen' aan heeft. Haha, het zo ongelooflijk typische muziekje heeft ook Azië zelf getroffen! Ik vraag me af of de Chinese restaurants in Nederland dan toch authentieker zijn dan ik altijd gedacht heb...
De Book-Off store waar we geweest zijn was trouwens echt een heiligdom als het gaat om tweedehands boeken, films, muziek en games. Ik heb nog nooit zoveel nostalgische gevoelens gehad als in die winkel! Overigens, het valt me op dat in Japan sowieso heel veel oude cd's nog gewoon in de winkel liggen! Ik noem een Hybrid Theory van Linkin Park, of oude Sum 41 cd's.
En de ietwat ongezonde okonomiyaki is toch nog steeds mijn favoriete Japanse gerecht! En dan was de okonimiyaki uit het filmpje ook nog kimchi okonomiyaki! Om nom nom nom nom!
Oke, genoeg nostalgie. Laten we het weer over het heden hebben. Het is nu zondagmiddag en ik zit hier lekker in de lobby te genieten van mijn internet. Het zonnetje schijnt, dus de kans is groot dat ik vandaag nog wel lekker naar buiten ga. Vanavond hebben we een welkomstfeestje van alle nieuwe internationale studenten (georganiseerd door o.a. Jin). Ook de mentoren komen!
Met die mentoren zijn we gister naar het Kunchi festival geweest. Dit festival staat in het teken van de handelsrelaties die Nagasaki met vooral China en Portugal gehad heeft (verbeter me indien nodig XD) en tijdens dit festival staat het hele centrum vol met kraampjes vol met allerlei lekkernijen en is er zelfs de mogelijkheid naar heeeele kleine schildpadden te vissen (die je, mits het je lukt er een te vangen, ook mee naar huis mag nemen).
Ook zijn er overal authentiek Japanse optredens te bewonderen. Denk aan dansende geisha's, door de straten 'vliegende' draken en grote boten die door de straten gedragen worden. Vaak werd dit alles begeleid door typisch Japanse Taiko-drummuziek! Echt een heel erg gaaf festival. Overigens, ik denk dat op dit moment mijn favoriete plek in Nagasaki toch wel de haven is. Wat was het ongelooflijk gaaf om zittend aan de kade van het uitzicht te genieten!
Jammer dat we pas in de middag konden gaan, want de ochtend was volgepland door de universiteit. Zij vonden het belangrijk dat we nog wat regels te horen kregen over 'hoe veilig te leven in Japan' en 'hoe zet je je vuilnis buiten in Japan'. Ach, het was een mooi moment om je slaaptekort in te halen.
De avond was gevuld met vooral veel alcohol en vrolijkheden. Damn, eigenlijk toch wel jammer dat ik mijn camera niet heb meegenomen. Aranka had dat overigens wel, dus de kans bestaat dat er op haar blog filmpjes komen te staan. Anders ben ik natuurlijk graag bereid ze van haar te stelen. Houd het dus in de gaten!
En nu dan toch 'slecht' nieuws! We hebben gister te horen gekregen dat we nog maar anderhalve week internet in de lobby hebben. Er wordt wel gewerkt aan een dealtje om op je kamer internet te krijgen, maar daar moeten we nog wel even op wachten! Ik kan dus nog niet beloven hoe vaak er filmpjes op internet verschijnen in de nabije toekomst...
Maar ik denk dat ik weer het zonnetje op ga zoeken.
Groetjes en kusjes en knuffels uit Japan!
Jeroen
PS: Blijf commenten! Ik vind het leuk om te zien wie er allemaal mijn filmpjes ziet en mijn berichten leest!
donderdag 7 oktober 2010
Big in Japan!
'You people eat rice too?!'
Jup, met deze vraag kwamen 2 Chinezen naar ons toe toen ze zagen dat Aniek rijst aan het eten was. Ik snap dat het een wereldschokkend beeld voor ze was. Ik moet zeggen, na deze vraag naar ons gericht te hebben gekregen, kan ik naar huis gaan. Je kunt er niet omheen, er komt geen betere vraag dan deze...
In ieder geval, geen filmpje deze keer. Er staat nog een filmpje van Tokyo te wachten om aan elkaar geplakt te worden, maar om een lang verhaal kort te maken: daar heb ik Aranka voor nodig en die, plus de benodigde tijd, heb ik niet echt voor handen gehad de laatste tijd. Voornamelijk de tijd niet. Dus jullie moeten me maar op deze manier volgen.
Waar zal ik beginnen?! Nadat we uit Tokyo vertrokken zijn (met de Shinkansen, en wat gaat dat ding snel!), kwamen we vorige week woensdag (ik kan er een dag naast zitten) aan in Nagasaki. Ik zal niet in detail treden, en het verhaal maar weer oppakken bij mijn appartementje. We zitten hier in een heel nieuw gebouw en daardoor leef ik hier in pure luxe! Nouja, dat wil zeggen dat we een grote badkamer, goed uitgeruste woonkamer/keuken-combinatie en teveel apparaten die tegen je praten hebben. De kamer zelf is niet heel erg groot en bestaat voornamelijk uit ruimte die je niet kan gebruiken. Ruimte die je wel wilt gebruiken (om je kleding op te bergen, bijvoorbeeld) heeft hij niet zoveel. Desalniettemin is het ruim genoeg om een jaar lang te overleven. De douche is groot, dus dat is erg handig en fijn. En ohja, de bedden hier kunnen wel wat zachter. Dit valt een beetje tegen. Wat ook tegenvalt is het feit dat we nog geen internet op onze kamer hebben. Dit hebben we nu alleen in de lobby, die volgepropt is met Chinezen en Koreanen die nogal graag het internet gebruiken om series te downloaden. Niet echt ideaal voor de andere gebruikers, aangezien je snelheid er nogal van omlaag gaat. Desalniettemin wil ik wel nog even zeggen dat de appartementen zeker niet tegenvallen!!
Vandaag (donderdag) zijn de lessen op de universiteit begonnen. Van te voren moesten wij een placement test doen die ons niveau zou bepalen en ons in de bijbehorende groepjes zou plaatsen. Mijn uitslag: intermediate 1. En dat is jammer, want ik had vandaag het gevoel dat ik alles wel al een keertje gehad had. Nu is herhaling op z'n tijd natuurlijk geen crime, maar als dit een half jaar lang zo doorgaat, zal ik me toch maar eens moeten gaan focussen op het zoeken naar clubje, want dan ga ik erg veel tijd over hebben. Hmmm, misschien een moment om mijn gitaarlessen weer eens op te pakken?
Het overgrote deel van de Nederlanders zit overigens op het niveau van intermediate 2, en ook zij hebben het gevoel dat er veel herhaald wordt. Achja, veel met Japanners gaan praten dan!
En mogelijkheden om dat te doen zijn er hier in Japan echt heel erg veel! Nu zul je zeggen dat dat niet vreemd is, aangezien ik in Japan ben. Maar dat bedoel ik niet. Wat ik wilde zeggen is dat we hier al heel erg veel ondernemen! We hebben allen een tutor gekregen, een mentor die je helpt met dingen regelen. Dat is vooral in het begin erg handig, want een bankrekening openen in het Japans is misschien toch wel een beetje vervelend. Niet in de minste plaats omdat je niet weet waar je alles kan vinden en welke bank het gunstigst is. Maar met deze tutors zijn we al veel avonden weggeweest. Zo zijn we gaan karaoke-en, samen gaan eten en drinken en zijn we middagen op stap geweest. Ook hebben we al een aantal Japanners in het wild ontmoet. Deze herkende onze huidskleur en vroegen ons of we mensen van vorig jaar kenden. Het waren wel de stoerste kinderen van de school die dat vroegen, want we blijven natuurlijk erg eng!
Om een lang verhaal niet nog langer te maken zal ik er maar eens een eind aan breien. Maar niet voordat ik concluderend heb gesteld dat ik hier tot nu toe geen moment stilzit! We moeten natuurlijk vooral in het begin erg veel regelen. Als er eenmaal een ritme ontstaat zal dat wel veranderen, maar op dit moment zit mijn agenda al weer volgepland met introductieavondjes/welkomstfeestjes/festivals (jup, we zitten er midden in eentje nu!).
Sorry voor het lange verhaal, en het feit dat ik pas zo laat iets heb laten weten.
Geef iedereen daar maar een dikke kus en een stevige knuffel van me!
Jeroentje
Jup, met deze vraag kwamen 2 Chinezen naar ons toe toen ze zagen dat Aniek rijst aan het eten was. Ik snap dat het een wereldschokkend beeld voor ze was. Ik moet zeggen, na deze vraag naar ons gericht te hebben gekregen, kan ik naar huis gaan. Je kunt er niet omheen, er komt geen betere vraag dan deze...
In ieder geval, geen filmpje deze keer. Er staat nog een filmpje van Tokyo te wachten om aan elkaar geplakt te worden, maar om een lang verhaal kort te maken: daar heb ik Aranka voor nodig en die, plus de benodigde tijd, heb ik niet echt voor handen gehad de laatste tijd. Voornamelijk de tijd niet. Dus jullie moeten me maar op deze manier volgen.
Waar zal ik beginnen?! Nadat we uit Tokyo vertrokken zijn (met de Shinkansen, en wat gaat dat ding snel!), kwamen we vorige week woensdag (ik kan er een dag naast zitten) aan in Nagasaki. Ik zal niet in detail treden, en het verhaal maar weer oppakken bij mijn appartementje. We zitten hier in een heel nieuw gebouw en daardoor leef ik hier in pure luxe! Nouja, dat wil zeggen dat we een grote badkamer, goed uitgeruste woonkamer/keuken-combinatie en teveel apparaten die tegen je praten hebben. De kamer zelf is niet heel erg groot en bestaat voornamelijk uit ruimte die je niet kan gebruiken. Ruimte die je wel wilt gebruiken (om je kleding op te bergen, bijvoorbeeld) heeft hij niet zoveel. Desalniettemin is het ruim genoeg om een jaar lang te overleven. De douche is groot, dus dat is erg handig en fijn. En ohja, de bedden hier kunnen wel wat zachter. Dit valt een beetje tegen. Wat ook tegenvalt is het feit dat we nog geen internet op onze kamer hebben. Dit hebben we nu alleen in de lobby, die volgepropt is met Chinezen en Koreanen die nogal graag het internet gebruiken om series te downloaden. Niet echt ideaal voor de andere gebruikers, aangezien je snelheid er nogal van omlaag gaat. Desalniettemin wil ik wel nog even zeggen dat de appartementen zeker niet tegenvallen!!
Vandaag (donderdag) zijn de lessen op de universiteit begonnen. Van te voren moesten wij een placement test doen die ons niveau zou bepalen en ons in de bijbehorende groepjes zou plaatsen. Mijn uitslag: intermediate 1. En dat is jammer, want ik had vandaag het gevoel dat ik alles wel al een keertje gehad had. Nu is herhaling op z'n tijd natuurlijk geen crime, maar als dit een half jaar lang zo doorgaat, zal ik me toch maar eens moeten gaan focussen op het zoeken naar clubje, want dan ga ik erg veel tijd over hebben. Hmmm, misschien een moment om mijn gitaarlessen weer eens op te pakken?
Het overgrote deel van de Nederlanders zit overigens op het niveau van intermediate 2, en ook zij hebben het gevoel dat er veel herhaald wordt. Achja, veel met Japanners gaan praten dan!
En mogelijkheden om dat te doen zijn er hier in Japan echt heel erg veel! Nu zul je zeggen dat dat niet vreemd is, aangezien ik in Japan ben. Maar dat bedoel ik niet. Wat ik wilde zeggen is dat we hier al heel erg veel ondernemen! We hebben allen een tutor gekregen, een mentor die je helpt met dingen regelen. Dat is vooral in het begin erg handig, want een bankrekening openen in het Japans is misschien toch wel een beetje vervelend. Niet in de minste plaats omdat je niet weet waar je alles kan vinden en welke bank het gunstigst is. Maar met deze tutors zijn we al veel avonden weggeweest. Zo zijn we gaan karaoke-en, samen gaan eten en drinken en zijn we middagen op stap geweest. Ook hebben we al een aantal Japanners in het wild ontmoet. Deze herkende onze huidskleur en vroegen ons of we mensen van vorig jaar kenden. Het waren wel de stoerste kinderen van de school die dat vroegen, want we blijven natuurlijk erg eng!
Om een lang verhaal niet nog langer te maken zal ik er maar eens een eind aan breien. Maar niet voordat ik concluderend heb gesteld dat ik hier tot nu toe geen moment stilzit! We moeten natuurlijk vooral in het begin erg veel regelen. Als er eenmaal een ritme ontstaat zal dat wel veranderen, maar op dit moment zit mijn agenda al weer volgepland met introductieavondjes/welkomstfeestjes/festivals (jup, we zitten er midden in eentje nu!).
Sorry voor het lange verhaal, en het feit dat ik pas zo laat iets heb laten weten.
Geef iedereen daar maar een dikke kus en een stevige knuffel van me!
Jeroentje
maandag 27 september 2010
Real Black Music
Hey all!
Het is wat later dat ik dit type omdat ik wegens tijdsgebrek niet aan de uitleg toegekomen was. Overigens, ik heb al redelijk wat reacties gekregen van mensen die mijn blog en die van Aranka combineren. Blijf dat vooral doen! Ik heb gelukkig ook niet al te veel zin om een reisdagboek te maken, dus doe dat vooral. Toch zal ik ook nog wel wat uitleg verschaffen bij wat er allemaal te zien is!
Het was alweer dag 2 in Japan (kan je nagaan hoeveel ik er nog moet! Hoe overleef ik dat ooit?! Ohja, het antwoord is: makkelijk!) en deze dag zouden we doorbrengen in Shibuya, het 'fasion centre' van Tokyo. Hier zit ook het drukste kruispunt van de wereld (!), en man oh man oh man oh man oh man oh man, wat was 't daar druk! Maar wel ongelooflijk gaaf om daar een keer doorheen te lopen, zeg! Het ziet er heel erg chaotisch uit als je kijkt vanuit de Starbucks die ernaast ligt (Aranka heeft vanuit daar een stukje gefilmd, dat staat ook in mijn vlog), maar om een of andere reden gaat het heel natuurlijk als je er zelf middenin zit. Bij het station van Shibuya staat ook het beeld van Hachiko, een hond die 9 jaar lang op zijn overleden baasje heeft gewacht op Shibuya.
De derde dag werd besteed aan Harajuku (de place to be voor Tokyo's cosplayers) en Yoyogi park. Yoyogi Park is een ongelooflijk fijn parkje om lekker te relaxen. Hier wordt, zoals je in het filmpje kunt zien, lekker muziek gemaakt, mensen komen samen om te picknicken of om gewoon een balletje te trappen. Overigens zit het ook vol met verliefde stelletjes (mag ik even een gezamelijk 'aaaaaaah'?). Hier in de buurt zit ook de Meiji Shrine, een ongelooflijk indrukwekkend bouwwerk. Niet alleen om de heiligheid die het uitstraalt, ook de architectuur, de gebruiken, de mensen. Je loopt daar constant met een wow-gevoel! Zeker de trouwerijen die we daar hebben mogen meemaken waren erg indrukwekkend en interessant om te zien.
Ik zal verder niet al te veel in herhaling vallen, want ik heb het idee dat bijna iedereen toch wel Aranka's blog leest.. Ik zou zeggen, voor zij die hem nog niet gezien hebben; Enjoy!!
Vandaag (dag 4) zijn Aranka, ik en haar vriendinnetje Hasumi Tokyo ingestapt. We zijn naar Akihabara (waar je slaagt als je voor electronica winkelt) geweest waar ik nog een handig tussenstukje voor mijn stekkers gekocht heb. Ook heb ik daar bij de Book Off 'Dr. J ekyl and Mr. Hyde' in het Japans gekocht! Hoe gaaf is dat?! De verdere middag met Hasumi en de rest (later voegde Aniek, Ernst en Hasumi's zusje Masumi zich bij ons) in Shinjuku en werd de dag gevuld met eet-, purikura- en game-jolijt! De beelden volgen nog, maar ik kan alvast zeggen (of je kan 't lezen bij Aranka xD) dat de dag supertof was!
Kusjes
Jeroen
Het is wat later dat ik dit type omdat ik wegens tijdsgebrek niet aan de uitleg toegekomen was. Overigens, ik heb al redelijk wat reacties gekregen van mensen die mijn blog en die van Aranka combineren. Blijf dat vooral doen! Ik heb gelukkig ook niet al te veel zin om een reisdagboek te maken, dus doe dat vooral. Toch zal ik ook nog wel wat uitleg verschaffen bij wat er allemaal te zien is!
Het was alweer dag 2 in Japan (kan je nagaan hoeveel ik er nog moet! Hoe overleef ik dat ooit?! Ohja, het antwoord is: makkelijk!) en deze dag zouden we doorbrengen in Shibuya, het 'fasion centre' van Tokyo. Hier zit ook het drukste kruispunt van de wereld (!), en man oh man oh man oh man oh man oh man, wat was 't daar druk! Maar wel ongelooflijk gaaf om daar een keer doorheen te lopen, zeg! Het ziet er heel erg chaotisch uit als je kijkt vanuit de Starbucks die ernaast ligt (Aranka heeft vanuit daar een stukje gefilmd, dat staat ook in mijn vlog), maar om een of andere reden gaat het heel natuurlijk als je er zelf middenin zit. Bij het station van Shibuya staat ook het beeld van Hachiko, een hond die 9 jaar lang op zijn overleden baasje heeft gewacht op Shibuya.
De derde dag werd besteed aan Harajuku (de place to be voor Tokyo's cosplayers) en Yoyogi park. Yoyogi Park is een ongelooflijk fijn parkje om lekker te relaxen. Hier wordt, zoals je in het filmpje kunt zien, lekker muziek gemaakt, mensen komen samen om te picknicken of om gewoon een balletje te trappen. Overigens zit het ook vol met verliefde stelletjes (mag ik even een gezamelijk 'aaaaaaah'?). Hier in de buurt zit ook de Meiji Shrine, een ongelooflijk indrukwekkend bouwwerk. Niet alleen om de heiligheid die het uitstraalt, ook de architectuur, de gebruiken, de mensen. Je loopt daar constant met een wow-gevoel! Zeker de trouwerijen die we daar hebben mogen meemaken waren erg indrukwekkend en interessant om te zien.
Ik zal verder niet al te veel in herhaling vallen, want ik heb het idee dat bijna iedereen toch wel Aranka's blog leest.. Ik zou zeggen, voor zij die hem nog niet gezien hebben; Enjoy!!
Vandaag (dag 4) zijn Aranka, ik en haar vriendinnetje Hasumi Tokyo ingestapt. We zijn naar Akihabara (waar je slaagt als je voor electronica winkelt) geweest waar ik nog een handig tussenstukje voor mijn stekkers gekocht heb. Ook heb ik daar bij de Book Off 'Dr. J ekyl and Mr. Hyde' in het Japans gekocht! Hoe gaaf is dat?! De verdere middag met Hasumi en de rest (later voegde Aniek, Ernst en Hasumi's zusje Masumi zich bij ons) in Shinjuku en werd de dag gevuld met eet-, purikura- en game-jolijt! De beelden volgen nog, maar ik kan alvast zeggen (of je kan 't lezen bij Aranka xD) dat de dag supertof was!
Kusjes
Jeroen
zaterdag 25 september 2010
The Longest Day
De tweede dag die wij in Tokyo mogen doorbrengen is alweer afgerond en tot nu toe is het ongelooflijk gaaf geweest. Omdat ik, als ik in Tokyo loop, constant zoveel indrukken op me af krijg leek het me interessanter om een sfeerimpressie van dingen die mij als 'interessant' of 'Japans' of gewoon als awesome aandeden te geven in plaats van te vertellen wat me allemaal is overkomen. Want eerlijk gezegd heb ik weinig meegemaakt, behalve dan dat ik aan het reizen ben in een totaal onbekend land wat steeds minder onbekend en sprookjesachtiger wordt en dus meer als een spons fungeer dan iets anders.
Maar Japan zit tot nu toe al vol indrukken en geweldige bezienswaardigheden dat ik me vermaak van hier tot Stevensbeek! En het eten is hier zo ongelooflijk lekker. Oke, toegegeven, het eten dat in 't filmpje te zien is is gekocht in een supermarkt en dus niet representatief voor wat ik hier allemaal gegeten heb.
Dus hieronder de eerste video van Jeroen In Nagasaki (Ok, dat is misschien een titel die wel erg slecht is XD). Omdat ik nog niet zo goed weet wat ik ermee aan wil, probeer ik maar wat met deze vlog.. Toch hoop ik dat jullie (en dan vooral de mensen die nog nooit in Japan geweest zijn, zoals mijn familie en vrienden in Brabant) net zo zullen genieten van de impressies die ik heb gefilmd als dat ik hier doe!
Ok, dat is niet mogelijk, maar toch probeer ik het een beetje te bereiken ;).
Gisteren zijn we dus naar Asakusa (waar ook ons hostel zit) en Ueno geweest. Om de beelden in het filmpje wat te verduidelijken; in Asakusa hebben we de Kaminarimon poort en de daarachter gelegen Sensou-ji schrijn bezocht. Voor de schrijn staan mensen met 'wierook' hun lichaam te reinigen :). Eenmaal in Ueno aangekomen hebben we meteen het park bezocht waarna we in gesprek zijn geraakt met een ongelooflijk vage Japanse filosoof/wetenschapper/cynist/schrijver/dichter/zwerver (die me een beetje aan Oya-sensei deed denken). Ik heb denk ik nog nooit zo'n vaag en doch interessant gesprek over 't leven gehad als met die man! Na deze levensverheldering zijn Aranka en ik doorgelopen naar de Ameyoko markt in Ueno, waar 't vol stond met kraampjes en winkeltjes.
Anyway, genoeg gelezen. Tijd om de beelden te bekijken!
Enjoy!
En voor degene die het al willen weten; de tweede dag hebben we ongelooflijk lang geslapen (''wat, is het nu al 12 uur? We gingen om 11 uur naar bed!'') en zijn we na een lekker Japans/nederlands ontbijtje te hebben genoten naar het drukke Shibuya geweest (je weet wel, dat van dat drukste plein ter wereld). Dat zal later wel in een filmpje verschijnen.
PS: Foto's zullen nog wel een keer volgen. Deze zullen dan wel van Aranka komen omdat ik nog steeds geen camera heb. Aaah, als 't om deze dingen gaat is 't veel makkelijker om in Japan te wonen dan als toerist zonder kop door Tokyo te lopen en in een klein hostel te zitten. Wat dat betreft heeft 't ook wat problemen gekost om deze vlog online te zetten.
Maar Japan zit tot nu toe al vol indrukken en geweldige bezienswaardigheden dat ik me vermaak van hier tot Stevensbeek! En het eten is hier zo ongelooflijk lekker. Oke, toegegeven, het eten dat in 't filmpje te zien is is gekocht in een supermarkt en dus niet representatief voor wat ik hier allemaal gegeten heb.
Dus hieronder de eerste video van Jeroen In Nagasaki (Ok, dat is misschien een titel die wel erg slecht is XD). Omdat ik nog niet zo goed weet wat ik ermee aan wil, probeer ik maar wat met deze vlog.. Toch hoop ik dat jullie (en dan vooral de mensen die nog nooit in Japan geweest zijn, zoals mijn familie en vrienden in Brabant) net zo zullen genieten van de impressies die ik heb gefilmd als dat ik hier doe!
Ok, dat is niet mogelijk, maar toch probeer ik het een beetje te bereiken ;).
Gisteren zijn we dus naar Asakusa (waar ook ons hostel zit) en Ueno geweest. Om de beelden in het filmpje wat te verduidelijken; in Asakusa hebben we de Kaminarimon poort en de daarachter gelegen Sensou-ji schrijn bezocht. Voor de schrijn staan mensen met 'wierook' hun lichaam te reinigen :). Eenmaal in Ueno aangekomen hebben we meteen het park bezocht waarna we in gesprek zijn geraakt met een ongelooflijk vage Japanse filosoof/wetenschapper/cynist/schrijver/dichter/zwerver (die me een beetje aan Oya-sensei deed denken). Ik heb denk ik nog nooit zo'n vaag en doch interessant gesprek over 't leven gehad als met die man! Na deze levensverheldering zijn Aranka en ik doorgelopen naar de Ameyoko markt in Ueno, waar 't vol stond met kraampjes en winkeltjes.
Anyway, genoeg gelezen. Tijd om de beelden te bekijken!
Enjoy!
En voor degene die het al willen weten; de tweede dag hebben we ongelooflijk lang geslapen (''wat, is het nu al 12 uur? We gingen om 11 uur naar bed!'') en zijn we na een lekker Japans/nederlands ontbijtje te hebben genoten naar het drukke Shibuya geweest (je weet wel, dat van dat drukste plein ter wereld). Dat zal later wel in een filmpje verschijnen.
PS: Foto's zullen nog wel een keer volgen. Deze zullen dan wel van Aranka komen omdat ik nog steeds geen camera heb. Aaah, als 't om deze dingen gaat is 't veel makkelijker om in Japan te wonen dan als toerist zonder kop door Tokyo te lopen en in een klein hostel te zitten. Wat dat betreft heeft 't ook wat problemen gekost om deze vlog online te zetten.
maandag 13 september 2010
It Won´t Be Long Before Soon
Aaah, wat komt het toch ongelooflijk dichtbij!
Nog een paar dagen (11, en ik wil zeker niet de indruk wekken dat ik aan het aftellen ben) en ik zal eindelijk dit landje verlaten en mijn reis naar het mooie Japan beginnen. Terwijl ik hier bij mijn ouders op de bank zit, bijkomend van m'n laatste afscheidsfeestje en luisterend naar de mooie tunes die Cee-Lo Green voor mij gecomponeerd heeft, vraag ik me af wat ik hier nu in hemelsnaam moet opschrijven. Het is niet zo dat ik niks te vertellen heb, maar het is me net iets te duidelijk dat het moment dat ik dit bericht officieel gepost heb, ik nog een extra stapje dichterbij de reis (rest) van mijn leven ben.
Nu is het natuurlijk niet zo dat ik tegen deze reis opkijk. In tegendeel zelfs, ik heb er ongelooflijk veel zin in! Maar het feit dat ik de dagen aftel heeft niet alleen te maken met dat ik ontzettend veel zin om naar Nagasaki te gaan. Het heeft net zoveel te maken met de wetenschap dat ik alles hier voor een jaar achter zal laten. Zoals ik sommigen al verteld heb, ben ik nog nooit in Japan geweest en ben ik op dit moment meer bezig met dat wat ik achter laat dan het grote zwarte onbekende waar ik naartoe ga.
Maar als er al een moment voor self-pity is, is dit het in ieder geval niet! Ik kijk erg uit naar mijn jaartje overseas. En om specifieker te wezen, ik kijk erg uit naar de lieve Japanners die ik ga ontmoeten, de taal die ik daar nog beter ga beheersen, het lekkere eten, het feit dat ik daar nog wat zomer mag gaan genieten, het nog onbekende clubje waar ik bij zal gaan en waar vrienden ga maken, de lessen die ik ga volgen, de reizen die ik ga maken, de izakaya's die ik daar onveilig ga maken (ja Jen, Baard hoort daar zeker bij!), de lekkere chickies die mijn borsthaar gaan aanbidden. Godver, ik heb zelfs zin in iedereen die me daar voor gorilla uit gaat maken!
Last but not least, want ik wil dit bericht niet al te lang maken, wil ik graag iedereen bedanken die mijn afscheidsfeestjes hebben bijgewoond en wil ik vooral liefde sturen naar de mensen die in mijn afscheidsboekje hebben beklad met lieve wensen, tekeningen, grappen etc. You the best! En laten we vooral niet vergeten: ik ben nog niet weg voordat ik weg ben!
Home is where the heart is! Of niet, Indy?
Laters en liefde,
Jeroen
PS: Velen zullen het wel al weten, maar ik ben van plan veel te gaan filmen in 't land van de rijzende zon. Bereid je dus voor om hier vooral filmpjes te gaan zien!
Nog een paar dagen (11, en ik wil zeker niet de indruk wekken dat ik aan het aftellen ben) en ik zal eindelijk dit landje verlaten en mijn reis naar het mooie Japan beginnen. Terwijl ik hier bij mijn ouders op de bank zit, bijkomend van m'n laatste afscheidsfeestje en luisterend naar de mooie tunes die Cee-Lo Green voor mij gecomponeerd heeft, vraag ik me af wat ik hier nu in hemelsnaam moet opschrijven. Het is niet zo dat ik niks te vertellen heb, maar het is me net iets te duidelijk dat het moment dat ik dit bericht officieel gepost heb, ik nog een extra stapje dichterbij de reis (rest) van mijn leven ben.Nu is het natuurlijk niet zo dat ik tegen deze reis opkijk. In tegendeel zelfs, ik heb er ongelooflijk veel zin in! Maar het feit dat ik de dagen aftel heeft niet alleen te maken met dat ik ontzettend veel zin om naar Nagasaki te gaan. Het heeft net zoveel te maken met de wetenschap dat ik alles hier voor een jaar achter zal laten. Zoals ik sommigen al verteld heb, ben ik nog nooit in Japan geweest en ben ik op dit moment meer bezig met dat wat ik achter laat dan het grote zwarte onbekende waar ik naartoe ga.
Maar als er al een moment voor self-pity is, is dit het in ieder geval niet! Ik kijk erg uit naar mijn jaartje overseas. En om specifieker te wezen, ik kijk erg uit naar de lieve Japanners die ik ga ontmoeten, de taal die ik daar nog beter ga beheersen, het lekkere eten, het feit dat ik daar nog wat zomer mag gaan genieten, het nog onbekende clubje waar ik bij zal gaan en waar vrienden ga maken, de lessen die ik ga volgen, de reizen die ik ga maken, de izakaya's die ik daar onveilig ga maken (ja Jen, Baard hoort daar zeker bij!), de lekkere chickies die mijn borsthaar gaan aanbidden. Godver, ik heb zelfs zin in iedereen die me daar voor gorilla uit gaat maken!
Last but not least, want ik wil dit bericht niet al te lang maken, wil ik graag iedereen bedanken die mijn afscheidsfeestjes hebben bijgewoond en wil ik vooral liefde sturen naar de mensen die in mijn afscheidsboekje hebben beklad met lieve wensen, tekeningen, grappen etc. You the best! En laten we vooral niet vergeten: ik ben nog niet weg voordat ik weg ben!
Home is where the heart is! Of niet, Indy?
Laters en liefde,
Jeroen
PS: Velen zullen het wel al weten, maar ik ben van plan veel te gaan filmen in 't land van de rijzende zon. Bereid je dus voor om hier vooral filmpjes te gaan zien!
Abonneren op:
Posts (Atom)